Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *

Τετάρτη 8 Ιανουαρίου 2014

Λίγα λόγια για την εορτή της Σύναξης του Τιμίου Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου










Ο Ιωάννης ο Πρόδρομος ήταν γιος του Ζαχαρία και της Ελισάβετ, ζούσε στην έρημο της Ιουδαίας μέχρι τριάντα χρονών. Κήρυττε τα πλήθη λέγοντας <<Μεντανοείτε ήγγικε η βασιλεία των ουρανών>>. Προετοίμασε το δρόμο για το σιωπητήριο έργο του Χριστού. Ο Κύριος είπε για τον Πρόδρομο ότι κανένας άνθρωπος δεν στάθηκε μεγαλύτερός του. Αποκεφαλίστηκε από τον Ηρώδη.
Τις Εορτές του δωδεκαημέρου επισφραγίζει η σημερινή εορτή κατά την οποία <<την Σύναξιν επιτελούμεν του Αγίου και Τιμίου Προδρόμου, ως τω μυστηρίω του Θείου Βαπτίσματος υπουργήσαντος....>>.
Ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος αναδείχθηκε όντως ο <<σεβασμιώτερος>> απ΄ όλους τους Προφήτες, όχι μόνο για την αγιότητα του βίου του και το μαρτυρικό του τέλος, όχι μόνο γιατί είδε τον <<κηρυττόμενον>>, μα και γιατί αξιώθηκε να τον βαπτίσει.
Μέσα σε όλα αυτά τα προνόμια, με τα οποία ο Θεός τίμησε τον Άγιο Ιωάννη τον Βαπτιστή, εκείνος έμεινε πάντα με την βαθιά συναίσθηση πως ήταν ο λύχνος απέναντι στο Φως, ο υπηρέτης μπροστά στον Δεσπότη, ο άνθρωπος ενώπιον του Θεού. Γι΄ αυτό και με παρρησία συνιστούσε στους άλλους μαθητές του: <<Εκείνον δει αυξάνειν, εμέ δε ελαττούσθαι>>.
Για όλους τους πιστούς ο Άγιος Ιωάννης παραμένει ένα τεντωμένο δάχτυλο που μας δείχνει τον Χριστό και μας αποκαλύπτει ότι αυτός είναι ο Σωτήρας μας.
Ας έχουμε λοιπόν ώτα να ακούμε την φωνή του, <<Φωνή βοώντος>> και μάτια να βλέπουμε τον Υιό του Θεού ερχόμενον προς σωτηρία μας, έτσι όπως τον αποκάλυψε ο Τίμιος Πρόδρομος.








Θεοφάνης Μοναχός  -  Αρθρογράφος






Πέμπτη 2 Ιανουαρίου 2014

Πρόγραμμα Ιερών Ακολουθιών του Αγίου Δωδεκαημέρου στην Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου Νικήσιανης









Ιερά Μητρόπολη Ελευθερουπόλεως 
Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου Νικήσιανης 
τ.κ.  64001
Νικήσιανη  /  Ν. Καβάλας
τηλ.  /  fax  2592061415 

E-mail: ieramoninikisianis@gmail.com 








Πρόγραμμα Ιερών Ακολουθιών του Αγίου Δωδεκαημέρου στην Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου Νικήασιανης 



Ημερομηνία Ώρα Ακολουθία
Τρίτη 24 Δεκεμβρίου 2013 07:00 Ακολουθία Ωρών των Χριστουγέννων και Θεία Λειτουργία του Μεγάλου Βασιλείου
Τετάρτη 25 Δεκεμβρίου 2013 05:30 Θεία Λειτουργία των Χριστουγέννων
Πέμπτη 26 Δεκεμβρίου 2013 07:30 Θεία Λειτουργία

Παρασκευή 27 Δεκεμβρίου 2013
07:30 Θεία Λειτουργία θα τεθεί σε προσκύνημα τεμάχιο του Ιερού Λειψάνου του Αγίου Λειψάνου προς προσκύνηση των πιστών

Τετάρτη 01 Ιανουαρίου 2014
07:30 Θεία Λειτουργία του Μεγάλου Βασιλείου, Δοξολογία επί του Νέου Έτους και η καθιερωμένη κοπή της Βασιλόπιτας στο Αρχονταρίκι της Ιεράς Μονής
Κυριακή 05 Ιανουαρίου 2014 07:30 Θεία Λειτουργία και στην συνέχεια τελετή του Μεγάλου Αγιασμού
Δευτέρα 06 Ιανουαρίου 2014 07:30 Θεία Λειτουργία και Αγιασμός των Υδάτων
Δευτέρα 06 Ιανουαρίου 2014 17:00 Ακολουθία του Μεγάλου Εσπερινού επί της Εορτής της Σύναξης του Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου


Τρίτη 07 Ιανουαρίου 2014

07:30 Αρχιερατική Θεία Λειτουργία επί της Εορτής της Συνάξεως του Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου Ιερουργούντος του Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου μας κ.κ. Χρυσοστόμου κατά την διάρκεια της Θείας Λειτουργίας θα τεθεί το Ιερό Λείψανο του Τιμίου Προδρόμου προς προσκύνηση των πιστών




Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου Νικήσιανης
Τηλ. Επικοινωνίας: 2592061415 Ώρες επικοινωνίας: 08:30 - 13:30 και 16:00 - 20:30










                                                                                  Εκ της Ιεράς Μονής 







π. Θεοφάνης  Μοναχός  -  Αρθρογράφος  











Παρασκευή 13 Δεκεμβρίου 2013

Ε Γ Κ Α Ι Ν Ι Α ΙΕΡΟΥ ΠΑΡΕΚΚΛΗΣΙΟΥ ΑΓΙΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ ΔΙΔΥΜΟΤΕΙΧΟΥ












Φέρεται εἰς γνῶσιν τῶν εὐσεβῶν χριστιανῶν ὅτι τό Σάββατον, 14ην Δεκεμβρίου 2013, ἐγκαινιάζεται τό Ἱερόν Παρεκκλήσιον τοῦ Ἁγίου Ἐλευθερίου Διδυμοτείχου, τό ὁποῖον πανηγυρίζει τήν ἑπομένην, 15ην Δεκεμβρίου ἐ.ἔ., καί προσκαλοῦνται οἱ φιλέορτοι ὅπως προσέλθουν εἰς τάς ἱεράς ἀκολουθίας κατά τό ὡς κάτωθι Πρόγραμμα·
Παρασκευή, 13 Δεκεμβρίου 2013 05.00 μ.μ. Ὑποδοχή καί κατάθεσις ἱερῶν λειψάνων καί ἐν συνεχείᾳ Ἑσπερινός Ἐγκανίων, χοροστατοῦντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Διδυμοτείχου, Ὀρεστιάδος καί Σουφλίου κ.κ. Δ α μ α σ κ η ν ο ῦ.
Σάββατον, 14 Δεκεμβρίου 2013 07.00 π.μ. Ὄρθρος Ἐγκαινίων 08.00 π.μ. Ἐγκαινία καί ἐν συνεχείᾳ Θεία Λειτουργία, ἱερουργοῦντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Διδυμοτείχου, Ὀρεστιάδος καί Σουφλίου κ.κ. Δ α μ α σ κ η ν ο ῦ. 05.00 μ.μ. Πανηγυρικός Ἑσπερινός ἐπί τῇ μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἐλευθερίου.
Κυριακή, 15 Δεκεμβρίου 2013 10.30 π.μ. Θεία Λειτουργία εἰς τό Παρεκκλήσιον τοῦ Ἁγίου Ἐλευθερίου. 05.00 μ.μ. Μεθέορτος Ἑσπερινός καί Παράκλησις..
*Ἀπό Δευτέρα 16.12.2013 μέχρι καί Σάββατο 21.12.2013 καθημερινά θά τελεῖται εἰς τό Παρεκκλήσιον τοῦ Ἁγίου Ἐλευθερίου ὁ Ὄρθρος καί ἐν συνεχείᾳ ἡ Θεία Λειτουργία. (7.00 - 9.00π.μ.)






Πέμπτη 12 Δεκεμβρίου 2013

Ιερέας στην Καβάλα τραγουδάει για τα παιδιά






Ιερέας στην Καβάλα τραγουδάει για τα παιδιά






Μαζί του και ένα 8χρονο κοριτσάκι

«Όλου του κόσμου τα παιδιά είναι παιδιά μας», είναι το σύνθημα του νεαρού Ιερέα από την Καβάλα Πρεσβ. Σάββα Κυράζογλου.

Όπως αναφέρει το romfea.gr, πλήθος κόσμου παρακολούθησε την για τρίτη συνεχόμενη χρονιά, εκδήλωση για τα παιδιά που διοργάνωσε ο Ιερός Ναός Κοιμήσεως της Θεοτόκου Παληού Καβάλας, την Κυριακή 8 Δεκεμβρίου 2013 στο Γυμναστήριο του Δημοτικού Σχολείου του Παληού.

Εμπνευστής αυτής της εκδήλωσης ήταν και πάλι ο Πρεσβύτερος Σάββας Κυράζογλου, ένας νεαρός ιερέας με αγάπη για τον συνάνθρωπο και με μια ιδιαίτερη ευαισθησία απέναντι στα παιδιά.

Ο νεαρός ιερέας δεν δίστασε ακόμη και να οπτικοποιήσει ένα από τα τραγούδια που γράφει για τα παιδιά, σε Studio της πόλης, ερμηνεύοντάς το μαζί με ένα μόλις 8 ετών κοριτσάκι τη Χαρά-Μιχαέλα Παπαδοπούλου.

Πρόκειται για ένα τραγούδι, που φέρει τίτλο «Αν είσαι δίπλα μου».  Το τραγούδι αυτό ήταν μια αφιέρωση ψυχής σε ένα 5 ετών κοριτσάκι που πέθανε από καρκίνο.

Πολλά τα μηνύματα, που πέρασε σε μικρούς και μεγάλους, μέσα από τραγούδια, θεατρικά και βίντεο που ο ίδιος δημιούργησε, σε συνεργασία με τον συνομιλητή του παιδοψυχολόγο κ. Παναγιώτη Σαμαρά, έχοντας ως θέμα τα αθώα παιδιά στη Συρία που άδικα θυσιάζονται στο βωμό των συμφερόντων και τα παιδιά που πάσχουν από καρκίνο.





















π.  Θεοφάνης  Μοναχός  -  Αρθρογράφος



Δευτέρα 9 Δεκεμβρίου 2013

Όταν κλείσεις τις πόρτες του σπιτιού σου και είσαι μόνος...

















Όταν κλείσεις τις πόρτες του σπιτιού σου και είσαι μόνος...




Όταν κλείσεις τις πόρτες του σπιτιού σου και είσαι μόνος, να γνωρίζεις ότι είναι μαζί σου ο άγγελος που έχει οριστεί για κάθε άνθρωπο από το Θεό. Aυτός που οι Έλληνες ονόμαζαν «οικείο δαίμονα». Αυτός, ο οποίος δεν κοιμάται ποτέ και δεν κάνει ποτέ λάθος, είναι πάντοτε κοντά σου. 
Βλέπει τα πάντα χωρίς να τον εμποδίζει το σκοτάδι. Μαζί με αυτόν είναι σε κάθε τόπο και ο Θεός, γιατί δεν υπάρχει τόπος ή πράγμα όπου δεν υπάρχει ο Θεός, αφού είναι μεγαλύτερος απ' όλα και κρατά όλους μέσα στο χέρι Του.








π.  Θεοφάνης  Μοναχός  -  Αρθρογράφος  





Πέντε τρόποι μετανοίας






tropoi_metanoias








Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος πρακτικά μας δείχνει πέντε δρόμους της μετανοίας.


Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος πρακτικά μας δείχνει πέντε δρόμους της μετανοίας. Μας λέγει:

Πρώτος δρόμος μετανοίας είναι ν' αυτοκαταδικάζεσαι για τις αμαρτίες σου. Ο Κύριος εκτιμά ιδιαίτερα αυτή σου την πράξη. Αυτός που μόνος του καταδίκασε τ' αμαρτήματά του πολύ δύσκολα θα τα επαναλάβει. Η έγκαιρη εξέγερση της συνειδήσεως σου διά της αυτοκατηγορίας δεν θα έχει κατήγορο στο ουράνιο κριτήριο.

Δεύτερος αξιόλογος δρόμος μετανοίας είναι να μη βαστάς κακία για κανένα, ακόμα και γι' αυτούς τους εχθρούς σου. Να συγκρατείς πάντοτε την οργή σου, να συγχωρείς τ' αμαρτήματα των άλλων, γιατί έτσι θα εξαλείψει και τα δικά σου ο Κύριος. Είναι αυτό ένα αποτελεσματικό καθαρτικό, αφού μας το υπέδειξε ο ίδιος ο Κύριος λέγοντας: Αν συγχωρέσετε τους χρεώστες σας, τότε θα σας συγχωρήσει σίγουρα και ο ουράνιος πατέρας μας (Ματθ. 6. I).

Τρίτος ασφαλής δρόμος μετανοίας είναι η ορθή, θερμή και εκ βαθέων καρδιακή προσευχή. Μη λησμονάμε την ευαγγελική χήρα που επέμενε στο αίτημα της στον δύστροπο δικαστή και τελικά έλαβε το ποθούμενο (Λουκ. 18, 1-8). Αν εκείνη έλαβε για την επιμονή της από τον αδιάντροπο δικαστή, πόσο μάλλον εμείς που έχουμε ουράνιο πατέρα ήμερο, φιλικό και φιλάνθρωπο και οπωσδήποτε θα μας δωρίσει τα προς τη σωτηρία μας αιτήματα.

Τέταρτος σίγουρος δρόμος μετανοίας είναι της ελεημοσύνης, που η δύναμή της είναι ανέκφραστα μεγάλη. Ο προφήτης Δανιήλ είπε στον βασιλέα Ναβουχοδονόσορα να ξεπλύνει τις πολλές αμαρτίες του μ' ελεημοσύνη και τ' ανομήματά του με το να ευσπλαγχνισθεί τους φτωχούς. Η αγάπη είναι ικανή να εξαλείψει αμαρτήματα. Ο μετανοημένος παραβάτης με τη φιλανθρωπία επανορθώνει τα πάντα με τον αγώνα του και τη χάρη του Θεού.

Πέμπτος δρόμος σταθερός ο συνδυασμός πηγαίας μετριοφροσύνης κι εγκάρδιας ταπεινοφροσύνης. Μάρτυρας προς τούτο ο τελώνης της ευαγγελικής παραβολής. Η γνήσια ταπεινοφροσύνη του αποτίναξε όλο το βαρύ φορτίο των αμαρτημάτων του.

Καταλήγει λοιπόν, αγαπητοί μου αδελφοί, ο ιερός Χρυσόστομος: Να καταδικάζουμε τις αμαρτίες μας, να συγχωρούμε τις αμαρτίες των αδελφών μας, να 'χουμε κερδοφόρα προσευχή, καρπούς ελεημοσύνης και ταπεινοφροσύνης, δίχως να καθυστερούμε, δίχως να χάνουμε ούτε μία μέρα και ώρα βαδίζοντας τους πέντε αυτούς σωτήριους δρόμους καθημερινά.









Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου
Από το βιβλίο «Χριστός χριστιανούς χαρά χαρίζει», εκδ. Τήνος
http://churchofagianapa.blogspot.gr 








π. Θεοφάνης  Μοναχός  -  Αρθρογράφος  


 








Τι είναι και τι συμβολίζει το Θυμίαμα




thimiama





Τι είναι και τι συμβολίζει το Θυμίαμα.


Ο Μωυσής υπακούοντας στον Θεό κατασκεύασε και τοποθέτησε στη Σκηνή του Μαρτυρίου Θυσιαστήριο του Θυμιάματος (Έξοδ. 30,110).
Ο τρόπος παρασκευής του Θυμιάματος διδάχθηκε από τον ίδιο τον Κύριο (Έξοδ.30,3436). Η προσφορά Θυμιάματος στην Παλαιά Διαθήκη αποτελούσε εντολή του Θεού. Έπρεπε να προσφερθεί Θυμίαμα στην αρχή της ημέρας το πρωί και το βράδυ με το άναμμα των Λύχνων (Έξοδ.30,7-8). Αυτή η καλή συνήθεια μεταφέρθηκε και στη χριστιανική λατρεία. Ιδιαίτερα προσφέρεται Θυμίαμα στον Εσπερινό με το ιλαρό φως της δύσεως του Ηλίου και στο ψάλσιμο του δεύτερου στίχου του 140/ρμ' Ψαλμού, όπου ψάλλετε το «κατευθυνθήτω η προσευχή μου ως θυμίαμα ενώπιων σου».
Παρακαλούμε τον Κύριο να ανεβεί η προσευχή μας προς τον θρόνο Του, όπως ανεβαίνει το ευωδιαστό Θυμίαμα προς τον ουρανό. Το λατρευτικό αυτό μέσο δημιουργεί κατανυκτικό κλίμα προσευχής και ελκύει την αγιαστική χάρη του Θεού. Η ευλογία του Θυμιάματος κατά την τελετή της Προσκομιδής δείχνει καθαρά τη μεγάλη ωφέλεια, που προξενείτε στους εκκλησιαζόμενους από την προσφορά του Θυμιάματος...









π. Θεοφάνης  Μοναχός  -  Αρθρογράφος  


Κυριακή 8 Δεκεμβρίου 2013

Δέκα βασικές συμβουλές για την συμπεριφορά μας μέσα στον Ιερό Ναό





simberifora_iero_nao




1. Ο Ναός είναι τόπος Ιερός. «Ως φοβερός ο τόπος ούτος! ουκ εστι τούτο, αλλ’ ή οίκος ΘΕΟΥ και αύτη η πύλη του ουρανού»(Γένεσις, κεφ. κη΄, 10).

2. Ο Ιερός Ναός είναι χώρος λατρείας και προσευχής. Πριν μπεις μέσα σκέψου που πρόκειται να μπεις και τι πρόκειται να κάνεις. «Είσελθε εις τον οίκόν μου και στήθι μετά φόβου· ο γαρ τόπος ούτος άγιός εστι».

3. Μπαίνουμε μέσα «ευπρεπώς ενδεδυμένοι» με σιωπήν, και με ευλάβειαν προσκυνούμεν τας αγίας εικόνας.

4. Καθόμαστε σε στάση ευλαβείας και προσοχής.

5. Μένουμε όσο πιο πολύ μπορούμε όρθιοι, σιωπηλοί και αφοσιωμένοι στην προσευχή, χωρίς να σχολιάζουμε ή να συζητούμε.

6. Είμαστε όρθιοι εις τα εξής σημεία: « Ευλογημένη η Βασιλεία...»« Σοφία. Ορθοί!...», Ευαγγέλιον, Χερουβικόν Ύμνον,«Πιστεύω...»«Λάβετε, φάγετε...» μέχρι και το «Άξιον εστιν»«Πάτερ ημών...»«...τα Άγια τοις Αγίοις»«Μετά φόβου...» και γενικώς πάντα, όταν θυμιάζει και ευλογεί ο Ιερεύς.













π. Θεοφάνης Μοναχός  -  Αρθρογράφος 




ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 8 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ





15




(Λουκ. ιγ´ 10-17)

Τω καιρώ εκείνω, ην διδάσκων ο ᾿Ιησούς εν μια των συναγωγών εν τοις σάββασι. Καί ιδού γυνή ην πνεύμα έχουσα ασθενείας έτη δέκα και οκτώ, και ην συγκύπτουσα και μη δυναμένη ανακύψαι εις το παντελές. 
᾿Ιδών δε αυτήν ο ᾿Ιησούς προσεφώνησε και είπεν αυτή· Γύναι, απολέλυσαι της ασθενείας σου· και επέθηκεν αυτή τας χείρας· και παραχρήμα ανωρθώθη και εδόξαζε τον Θεόν. ᾿Αποκριθείς δε ο αρχισυνάγωγος, αγανακτών ότι τω σαββάτω εθεράπευσεν ο ᾿Ιησούς, έλεγε τω όχλω·
῝Εξ ημέραι εισίν εν αίς δεί εργάζεσθαι· εν ταύταις ούν ερχόμενοι θεραπεύεσθε, και μη τη ημέρα του σαββάτου.᾿Απεκρίθη ούν αυτώ ο Κύριος και είπεν· ῾Υποκριτά, έκαστος υμών τω σαββάτω ου λύει τον βούν αυτού η τον όνον από της φάτνης και απαγαγών ποτίζει; Ταύτην δε, θυγατέρα ᾿Αβραάμ ούσαν, ην έδησεν ο σατανάς ιδού δέκα και οκτώ έτη, ουκ έδει λυθήναι από του δεσμού τούτου τη ημέρα του σαββάτου; Καί ταύτα λέγοντος αυτού κατησχύνοντο πάντες οι αντικείμενοι αυτώ, και πας ο όχλος έχαιρεν επί πάσι τοις ενδόξοις τοις γινομένοις υπ᾿ αυτού.



Απόδοση στη νεοελληνική:


Εκείνο τον καιρό, ένα Σάββατο δίδασκε ο ᾿Ιησούς σε κάποια συναγωγή. ᾿Εκεί βρισκόταν και μια γυναίκα, δεκαοχτώ χρόνια άρρωστη από δαιμονικό πνεύμα. ῏Ηταν κυρτωμένη και δεν μπορούσε καθόλου να ισιώσει το σώμα της. ῞Οταν την είδε ο ᾿Ιησούς, τη φώναξε και της είπε· «Γυναίκα, απαλλάσσεσαι από την αρρώστια σου».῎Εβαλε πάνω της τα χέρια του κι αμέσως εκείνη ορθώθηκε και δόξαζε τον Θεό. ᾿Ο αρχισυνάγωγος όμως, αγανακτισμένος που ο ᾿Ιησούς έκανε τη θεραπεία το Σάββατο, γύρισε στο πλήθος και είπε·
«῾Υπάρχουν έξι μέρες που επιτρέπεται να εργάζεται κανείς· μέσα σ’ αυτές, λοιπόν, να έρχεστε και να θεραπεύεστε, και όχι το Σάββατο».῾Ο Κύριος του απάντησε· «῾Υποκριτή! ῾Ο καθένας σας δεν λύνει το βόδι του η το γαιδούρι του από το παχνί το Σάββατο και πάει να το ποτίσει; Κι αυτή, που είναι απόγονος του ᾿Αβραάμ, και ο σατανάς την είχε δεμένη δεκαοχτώ χρόνια, δεν έπρεπε να λυθεί απ’ αυτά τα δεσμά το Σάββατο;» Με τα λόγια του αυτά ντροπιάζονταν όλοι οι αντίπαλοί του κι ο κόσμος χαιρόταν για όλα τα θαυμαστά που έκανε ο ᾿Ιησούς. 






π. Θεοφάνης  Μοναχός  -  Αρθρογράφος





Σάββατο 7 Δεκεμβρίου 2013

ΔΙΩΓΜΟΙ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ ΣΤΟΝ 21Ο ΑΙΩΝΑ





1







Της Χαραλαμπίας Κεντή, Αρχαιολόγου  / Φιλολόγου





Προς ηγέτες της Ε.Ε., ΗΠΑ, Προς Πρεσβείες, Ηνωμένα Έθνη, Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και άλλους υποκρινόμενους.
Η απαγωγή των ορθόδοξων μοναχών της αρχαιότατης Χριστιανικής μονής στην Μααλούλα στην Συρία, αποτέλεσε την τελευταία σταγόνα η οποία ξεχείλισε το ποτήρι της θλίψης και αγανάκτησης πολλών Χριστιανών ανά το παγκόσμιο… Είναι αναρίθμητα τα περιστατικά εκδήλωσης βίας κατά των Χριστιανών στις περιοχές της Εγγύς και Μέσης Ανατολής, της Ασίας και της Αφρικής, η ένταση και ο αριθμός των οποίων πλέον αυξάνονται δραματικά. 
Τι πράττει η Ευρώπη για αντιμετώπιση αυτών των συμπεριφορών; 

Οι ηγεσίες των κρατών της ΕΕ και διεθνείς οργανισμοί τα τελευταία χρόνια κυρίως έχουν προτάξει το θέμα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ως πρωτεύοντα στόχο.  Έχουν επιβάλει με νομοθετικές ρυθμίσεις σε όλες τις ευρωπαϊκές κοινωνίες την αποδοχή των Άλλων που εισβάλουν για διάφορους λόγους και κατακλύζουν την ΕΕ. Οποιοσδήποτε ευρωπαίος πολίτης δε ανησυχήσει, για τις επιπτώσεις της ογκώδους παρουσίας τους στην κοινωνική συνοχή, τον πολιτισμό και τις παραδόσεις  καταδικάζεται ως ρατσιστής, εθνικιστής και μισαλλόδοξος. Την ίδια στιγμή που οι Ευρωπαίοι ηγέτες, υψώνουν το λάβαρο «των ανθρωπίνων δικαιωμάτων» μειονοτήτων και επήλυδων στην Ευρώπη,  μέμφονται άτομα και πολιτικές που διαμαρτύρονται και διεκδικούν την προστασία και την κατοχύρωση στοιχειωδών δικών τους ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Αυτό ισχύει κατά κράτος στην περίπτωση των απανταχού Χριστιανικών μειονοτήτων.
Η εκκλησία του Χριστού γεννήθηκε ως ιστορική πραγματικότητα στον χώρο της Εγγύς Ανατολής. Ο ιδρυτής και το θεμέλιό της, Κύριος ημών Ιησούς Χριστός στην Βηθλεέμ της Ιουδαίας (Ματθ. 2,1).  Εκεί εξέλεξε τους 12 μαθητές και αποστόλους του. Εκεί στάλθηκαν να κηρύξουν πρώτα το Ευαγγέλιό του. Στον ίδιο χώρο όπου έπαθε και αναστήθηκε, εκεί ιδρύθηκε η πρώτη εκκλησία των Ιεροσολύμων και από εκεί εις «Πάντα τα Έθνη» (Ματθ. 28,19).    

Εδώ και μερικά χρόνια στην περιοχή της Εγγύς και Μέσης Ανατολής, Ασίας και Αφρικής, παρατηρούνται, με αυξανόμενη ένταση και επί καθημερινής βάσης εναντίων των Χριστιανικών πληθυσμών που είναι και οι γηγενείς πληθυσμοί μεγάλου μέρους των εν λόγω περιοχών, επιθέσεις, επιδρομές σε χώρους θρησκευτικούς εν ώρα λατρείας, σε ελληνορθόδοξα σχολεία και σε Χριστιανικές κοινότητες.
Διαπράττονται αδιάκριτα βιαιότητες, φόνοι αθώων ανθρώπων, βιαιοπραγίες, καταστροφές Χριστιανικών περιουσιών, ενώ οι αποκεφαλισμοί έχουν καταντήσει θλιβερό άθλημα των ακραίων ισλαμικών στοιχείων. Από αυτό καταλαβαίνει κανείς το μέγεθος της θρασύτητας και του εγκλήματος που διενεργείται εις βάρος των γηγενών Χριστιανικών πληθυσμών στον 21ον αιώνα. Και εσείς ηγέτες της Ε.Ε. και προστάτες δήθεν των ανθρωπίνων δικαιωμάτων κωφεύετε και υποθάλπετε τις ενέργειες αυτές που αποσκοπούν στην εξόντωση/εκδίωξη των αρχαιότερων χριστιανικών πληθυσμών από την κοιτίδα τους.
Μετά την επικράτηση του Ισλάμ στην Μέση Ανατολή και Βόρειο Αφρική, η Χριστιανική παρουσία στον χώρο αυτό ουδέποτε υπήρξε ευχερής. Μέσα στην πολυπληθή και συμπαγή ισλαμική κοινωνία, οι Χριστιανοί εθεωρούντο και θεωρούνται ως δευτέρας τάξεως πολίτες, υποταγμένοι στο κυρίαρχο Ισλάμ που είχε εισβάλει στον κατεξοχήν Χριστιανικό αυτό χώρο, όπου στην καλύτερη των περιπτώσεων ήταν απλώς ανεκτοί.
Αυτά τα ακραία ισλαμικά στοιχεία που δεν σέβονται διαφορετικότητα, άλλη θρησκεία, άλλη εθνικότητα, αυτά τα ολοκληρωτικά καθεστώτα και αντιλήψεις που καταπατούν κάθε έννοια ανθρώπινου δικαιώματος, έχουν ανοιχτά ή άδηλα την ηθική και οικονομική υποστήριξη ευρωπαϊκών κρατών, αυτά υποστηρίζετε υποκριτές!
Ενθαρρύνετε με νομοθετικές ρυθμίσεις και τις πολιτικές αποφάσεις, τις βιαιοπραγίες και την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ενώ υποκρίνεστε όπως οι φαρισαίοι ότι κόπτεστε για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Λοιπόν ή οι διακηρύξεις σας είναι κενού περιεχομένου και προς ευρεία κατανάλωση ή είστε συνεργοί με τους ισλαμιστές για την εξόντωση των Χριστιανών και για αυτό σιωπάτε. Ενώ δικάζετε και καταδικάζετε περιπτώσεις συμπεριφορών που «αδικούν» τις ισλαμικές και άλλες μειονότητες στις χώρες σας, ως Πόντιοι Πιλάτοι νίπτετε τας χείρας στις βιαιότητες κατά των γηγενών Χριστιανικών πληθυσμών στην Εγγύς, Μέση Ανατολή και Αφρική.
Τα γεγονότα και η δική σας στάση απέναντι σε αυτά δεν μπορούν παρά να μας οδηγήσουν στο συμπέρασμα ότι ακόμα και αυτές οι διαπρύσιες διακηρύξεις σας περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων και σεβασμού της διαφορετικότητας είναι στάχτη στα μάτια των απλών πολιτών και τρόπος αποπροσανατολισμού της σκέψης τους από τους πραγματικούς σας στόχους.







Θεοφάνης  Μοναχός  -  Αρθρογράφος  



Πώς χαιρετούμε έναν Κληρικό











«Σαν συναντήσεις έναν ιερέα και έναν Άγγελο θα χαιρετήσεις πρώτα τον ιερέα και μετά τον Άγγελο» (Από το Γεροντικό).
Ο κληρικός. Ο ιερέας, δεν είναι ο οποιοσδήποτε τον οποίον συναντάμε και με τον οποίον συναλλασόμεθα στην καθημερινή μας ζωή.
Η Ιεροσύνη του. Το Λειτούργημά του. Το Σχήμα του. Η Αποστολή του. 
Η Παρουσία του, τον θέτουν και τον θέλουν ή του επιβάλλουν να είναι και Εντός και Εκτός του «κόσμου τούτου».
Η θρησκευτική - Χριστιανική αγωγή, η Ελληνορθόδοξη πατερική παράδοση, ο πολιτισμός μας, η ιστορία μας, η ευγένεια ψυχής δεν επιτρέπουν ν’ απευθύνουμε στον κληρικό τους στερεότυπους κοσμικούς χαιρετισμούς:
«Καλημέρα», «Καλησπέρα», «Καληνύχτα». Ή, «να ‘σαι πάντα καλά», «να περνάμε καλά», «άντε γεια», «τα λέμε», που ανταλλάσσουν οι λαϊκοί μεταξύ τους.
Σ’ έναν κληρικό οποιαδήποτε ώρα της ημέρας και αν τον συναντήσουμε εντός ή εκτός του Ιερού Ναού, με μια ελαφρά κλίση της κεφαλής προς τα κάτω, «δια καταδύσεως ή προς Θεόν ημών άνοδος γίνεται», απευθύνουμε με ταπείνωση και με ευλάβεια το : «Ευλογείτε πάτερ» και Εκείνος με συνείδηση της υψηλής, της αγίας και ιερής αποστολής Του, ως πνευματικός Φάρος Φωτός Χριστού, ως λειτουργός των αγίων μυστηρίων της Εκκλησίας του Εσταυρωμένου και αναστημένου Ιησού, ως Ορθόδοξη παρουσία- μαρτυρία, ως πατέρας όλων, με σεμνότητα και παρρησία απαντά : «Ο Κύριος».
Ο Άγιος Γρηγόριος ο Ναζιανζηνός καλεί την Ιεροσύνη «Τέχνην τεχνών και Επιστήμην επιστημών» και τον Ιερέα «Άγγελον Κυρίου».





















Θεοφάνης  Μοναχός  -  Αρθρογράφος  




Γιατί ανάβουμε κερί και τι συμβολίζει










Αλήθεια άραγε γιατί ανάβουμε κερί και τι συμβολίζει αυτό;

Όλα τα πράγματα που βρίσκονται εντός της Εκκλησίας έχουν και το συμβολισμό τους. 

Είναι χαρακτηριστικά τα λόγια του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά: «Πάσα τελετή και παν επί μέρους στοιχείον αυτής, και το πλέον έτι φαινομενικώς μικρόν και ασήμαντον είναι σύμβολον και εγκρύπτει την υπέρ λόγον αλήθειαν, την οποίαν συμβολίζει, και ως εκ τούτου έχει δύναμιν και λόγους και σημασίαν».

Ένα από αυτά τα σύμβολα είναι και το κερί – λαμπάδα.

Είναι γνωστό πως οι πρώτοι χριστιανοί χρησιμοποιούσαν το κερί ως μέσο φωτισμού στις συνάξεις τους. 
Όταν τον 4ο αιώνα ο Μ. Κωνσταντίνος παύει τούς διωγμούς εναντίον των χριστιανών, έχουμε και την ανέγερση Ναών όπου η Εκκλησία για να διασώσει ένα τμήμα από την ύπαρξή της εντάσσει στη λατρεία το κερί στο οποίο αποδίδει τούς εξής συμβολισμούς:

1) Το προσφερόμενο κερί μας υπενθυμίζει την εσωτερική μας μεταμόρφωση την οποία πρέπει να επιδιώκουμε.
2) Το άναμμα του κεριού μας παρακινεί να ζητήσουμε από τον Θεό τη Χάρη του Αγίου Πνεύματος
3) Η φλόγα του κεριού μας υπενθυμίζει ότι πρέπει να γίνομε φλογεροί ποιητές της πίστεώς μας, της αγάπης, της ειρήνης και της ανεξικακίας.

Το κερί επίσης να υπενθυμίσουμε πως το συναντάμε σε όλα τα μυστήρια της Εκκλησίας και κάθε φορά με διαφορετικό συμβολισμό.
Στην Θεία Ευχαριστία, συμβολίζει το φως του Χριστού που δια του Ευαγγελίου λάμπει στις ψυχές μας.
Στο Άγιο Βάπτισμα, έχομε την αναμμένη λαμπάδα που συμβολίζει ότι το νεοφώτιστο πρέπει να βλέπει τα καλά έργα και να δοξάζει τον Θεό. «Ούτω λαμψάτω το φως υμών έμπροσθεν των άνθρώπων, όπως ίδωσιν υμών τα καλά έργα και δοξάσουσιν τον πατέρα υμών τον εν τοις ουρανοίς».
Στο Μυστήριο του Γάμου, το άναμμα των λευκών λαμπάδων συμβολίζει την αγνότητα των ψυχών των νεόνυμφων.
Επίσης το κερί το συναντάμε και στα μνημόσυνα, το οποίο συμβολίζει την παράκλησή μας υπέρ των κοιμωμένων. Να τούς αναπαύει ο Κύριος εν τόπο φωτεινό.
Απ' όλα αυτά καταλαβαίνομε ότι το άναμμα του κεριού δεν είναι απλώς μια τυπική, αλλά μια σπουδαία πράξη στην οποία πρέπει να δώσουμε το ενδιαφέρον που της αξίζει.


π. Θεοφάνης  Μοναχός  -  Αρθρογράφος 

Η χρήση και ο συμβολισμός του αρχιερατικού ωμοφορίου






Το ωμοφόριο συνιστά το κατεξοχήν αρχιερατικό άμφιο. «Τὸ ὠμοφόριον ἀπέβη τὸ διακριτικὸν τοῦ ἐπισκοπικοῦ βαθμοῦ καὶ τῆς ἐπισκοπικῆς ἐξουσίας ἄμφιον, τόσον ὥστε ἡ κατάθεσις τοῦ ὠμοφορίου ὑπὸ τοῦ ἐπισκόπου νὰ σημαίνῃ κατάθεσιν τῆς ἐπισκοπικῆς ἐξουσίας», αναφέρει χαρακτηριστικά ο Κ. Κούρκουλας. «Συνίσταται ἐκ μιᾶς μακρᾶς ταινίας ἐκ μαλλίνου ὑλικοῦ ὑφάσματος, διερχόμενον διὰ τοῦ λαιμοῦ μὲ τὰ ἄκρα αὐτοῦ πίπτοντα ἔμπροσθεν καὶ ὄπισθεν ἕως τῶν γονάτων, ἢ καὶ κατώτερον, καὶ ἐπ’ αὐτοῦ εἶναι κεντημένοι σταυροὶ». Όπως δηλώνει και η ονομασία του, φέρεται στους ώμους του αρχιερέα «ἔμπροσθεν τέ καί ὄπισθεν» και δείχνει «τὴν ἐκ Παρθένου δι’ ἡμᾶς σάρκωσιν καὶ ἐνανθρώπησιν τοῦ Λόγου». Επίσης, επ’ αυτού τοποθετούνται  τέσσερις σταυροί, δύο στο στήθος και από ένας σε κάθε άκρη του. Αυτοί οι τέσσερις σταυροί δηλώνουν τη Σταύρωση του Χριστού.




agiou-filotheou-kokkinou-sakkos





Ο σημαντικότερος συμβολισμός του ωμοφορίου συναντάται στην εργογραφία του Αγίου Συμεών Θεσσαλονίκης. Ο αρχιεπίσκοπος της πάλαι ποτέ βυζαντινής συμβασιλεύουσας παρομοιάζει το αρχιερατικό ένδυμα με το απολωλός πρόβατο της ευαγγελικής περικοπής, το οποίο «ἐπὶ τῶν ὤμων ἔλαβεν ὁ Σωτὴρ». Στην παρούσα συνάφεια, ως πρόβατο εννοεί «τὴν ἡμετέραν φύσιν», δηλαδή την μεταπτωτική ανθρώπινη φύση που ακολούθησε πορεία διάστασης από τον Θεό, ο οποίος γίνεται άνθρωπος, την προσεγγίζει, την αίρει επί των ώμων και την οδηγεί προς τη σωτηρία. Ο συμβολισμός γίνεται πιο κατανοητός, εάν συνυπολογίσουμε και το στοιχείο ότι το ωμοφόριο πρέπει να είναι κατασκευασμένο από έριον, δηλαδή μάλλινο ύφασμα. Έτσι, η συμβολική του αμνού γίνεται ευκρινέστερη. Η παραβολή του ωμοφορίου προς τον αμνό επεκτείνεται και στο σταυρικό πάθος του Κυρίου, καθώς «καὶ αὐτὸς ἀμνὸς ἐκλήθῃ σφαγιασθεῖς ὑπὲρ ἠμῶν». Η συμβολική του ωμοφορίου ως αμνού επηρεάζει ανάλογα και την απόχρωσή του. Το ωμοφόριο πρέπει να είναι λευκό, όπως λευκό είναι και το χρώμα του μαλλιού του αμνού.
Ο αρχιερέας εκβάλλει το ωμοφόριο πριν από την ανάγνωση του Ευαγγελίου κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας, δηλώνοντας την υποταγή του προς τον Σωτήρα. «Οὐ τολμᾶ γὰρ ὁ ἀρχιερεὺς αὐτὸ περιτίθεσθαι, μαρτυροῦν αὐτὸν σαρκωθέντα τὲ καὶ παθόντα καὶ ζῶντα, ἀναγιγνωσκομένων τῶν ρημάτων αὐτοῦ· ὅτι αὐτὸς ἐστιν ὁ λαλῶν». Καθώς, λοιπόν, το ωμοφόριο θυμίζει την επί γης δράση του Κυρίου και στο ίδιο το Ευαγγέλιο ο ίδιος ο Κύριος εμφανίζεται να δρα και να ομιλεί, ο αρχιερέας απεκδύεται το ωμοφόριο από σεβασμό και ένδειξη πλήρους υποταγής στον Κύριο.
Στη συνέχεια, κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Εισόδου, το ωμοφόριο προτάσσεται της λιτανευτικής πομπής, καθώς «ἔμπροσθεν τὸν Σταυρὸν ἔχον, τὸ σημεῖον ἐμφαῖνον τοῦ Ἰησοῦ, ὃ τότε ἀπὸ τοῦ οὐρανοῦ φανήσεται ὡς γέγραπται». Ο αρχιερέας επανενδύεται το ωμοφόριό του μετά την ολοκλήρωση της Εισόδου των Αγίων, αφού αποτελεί βασικό άμφιο και είναι αναγκαίο να το φέρει κατά τη μετάληψη του Σώματος και του Αίματος του Κυρίου.
Από τον ΙΖ’ αιώνα και εξής, το αρχιερατικό ωμοφόριο διακρίνεται σε δύο είδη, το μεγάλο και το μικρό. Το μεγάλο ωμοφόριο είναι το ίδιο με αυτό στο οποίο αναφέρεται η πατερική λειτουργική γραμματεία και περιγράφηκε ανωτέρω. Το μικρό ωμοφόριο είναι βραχύτερο. Περιβάλλει τον τράχηλο του αρχιερέα, έχοντας και τις δύο απολήξεις του επί του στήθους του λειτουργού.
Το μικρό ωμοφόριο υιοθετήθηκε στην αρχιερατική αμφίεση εξαιτίας της δυσχρηστίας του μεγάλου μεγέθους του αρχικού ωμοφορίου. Η εισαγωγή του μικρού ωμοφορίου δεν σημαίνει την κατάργηση του παλαιότερου μεγάλου, αλλά την παράλληλη χρησιμοποίηση και των δύο σε διαφορετικές περιστάσεις. Το μικρό ωμοφόριο χρησιμοποιείται στη Θεία Λειτουργία από τη Μεγάλη Είσοδο και εξής, αλλά και κατά την τέλεση άλλων μυστηρίων και ιεροπραξιών, όπου ο αρχιερέας χρειάζεται ευχέρεια κινήσεων.
Η υποκατάσταση του μεγάλου ωμοφορίου από το μικρό ωμοφόριο είναι θεμιτή ως ένα βαθμό. Υπάρχουν στιγμές της θείας λατρείας μοναδικές και ανεπανάληπτες, στις οποίες επιβάλλεται η χρήση του μεγάλου ωμοφορίου. Μία εξ αυτών, μάλιστα η κυριότερη και καιριότερη, είναι το μυστήριο της χειροτονίας. Δεν νοείται να τελείται χειροτονία υπό αρχιερέως με το μικρό ωμοφόριο, το οποίο συνιστά μία κοινή, πρακτική, περικεκομμένη παραλλαγή του μεγάλου ωμοφορίου.
Η αναγκαιότητα χρήσης του μεγάλου ωμοφορίου στη χειροτονία θεμελιώνεται μέσα από τη συμβολική της μετάβασης από τον πρώτο ως και τον τρίτο ιερατικό βαθμό, αλλά και τη συνέχεια και ολοκλήρωση στον αρχιερέα του μυστηρίου της ιερωσύνης, την οποία καταλείπει στην εργογραφία του ο Συμεών Θεσσαλονίκης. Η συνέχεια της ιερωσύνης εκφράζεται συμβολικά με τη σταδιακή αναδίπλωση του διακονικού οραρίου σε ιερατικό επιτραχήλιο και του ιερατικού επιτραχηλίου σε αρχιερατικό ωμοφόριο κατά τις αντίστοιχες χειροτονητήριες τελετές. Ως εκ τούτων, ο αρχιερέας οφείλει να τελεί το μυστήριο της χειροτονίας με τη χρήση του μεγάλου ωμοφορίου, ανεξάρτητα από τον βαθμό ιερωσύνης του χειροτονούμενου.
Ως προς την προέλευση των δύο ωμοφορίων, ο μακαριστός αρχιμανδρίτης Βασίλειος Στεφανίδης σημειώνει την πιθανότητα καταβολής τους από τον μοναχισμό. Ως γέφυρα μεταβίβασής τους από τον μοναχισμό στους αρχιερείς μνημονεύει τον Ευστάθιο Σεβαστείας. Έχοντας τη μοναχική ιδιότητα προ της χειροτονίας του, διατήρησε τα μοναχικά ωμοφόρια όταν έγινε αρχιερέας. Η θεωρία αυτή αντιτίθεται προς την επικρατούσα χρονολόγηση διάκρισης των δύο ωμοφορίων. Συνεξετάζοντας την απουσία αναφορών για το μικρό ωμοφόριο σε όλη την βυζαντινή λειτουργική παράδοση, συμπεραίνουμε ότι είναι σαφώς μεταγενέστερο. Οπότε, το μικρό ωμοφόριο εισάγεται σε χρήση τουλάχιστον μετά τον ΙΕ’ αιώνα.
Όσον αφορά τη γεωγραφική προέλευση, το ωμοφόριο είναι δημιούργημα της Ανατολής, το οποίο μετέπειτα διαδίδεται στη Δύση. Σύμφωνα με τον Β. Στεφανίδη, η προέλευσή του είναι καθαρά εκκλησιαστική και ανεπηρέαστη από κοσμικούς παράγοντες. Το αντίθετο συνέβη ως προς την ποιότητά του. Πιθανή είναι η επίδραση στην πολυτέλεια και την ποιότητα των υλικών ύφανσης του ωμοφορίου από αντίστοιχα ενδύματα των Ρωμαίων υπάτων. Το στοιχείο αυτό τελεί σε αναντιστοιχία με τη σύγχρονη πρακτική. Στην Ανατολική Εκκλησία το ωμοφόριο είναι ιδιαίτερα πεπλατυσμένο και ενίοτε υπερβολικά διακοσμημένο. Αντίθετα, η Δυτική Εκκλησία χρησιμοποιεί ωμοφόρια απλούστερης μορφής και υφάνσεως, τα οποία ομοιάζουν περισσότερο από τα της Ορθοδόξου Εκκλησίας στην αρχαία περί αμφίων παράδοση.
Η εισαγωγή και ιδιαίτερη προβολή δευτερευόντων στοιχείων της αρχιερατικής αμφίεσης κατά την περίοδο μετά την Άλωση της Κωνσταντινούπολης, όπως ο σάκκος, η μίτρα κλπ., επισκίασαν τη σημασία του ωμοφορίου για τη λειτουργική αμφίεση του αρχιερέα. Η επιβάρυνση του αρχιερέα με άμφια κοσμικής προέλευσης, αν και δεν παραβλάπτει σε μεγάλο βαθμό την αρχιερατική αμφίεση, οφείλει να μην υποβιβάζει τη χρήση και τη σημασία του ωμοφορίου. Ο αρχιερέας, ο ποιμένας της επισκοπής, ο οποίος φέρει επί των ώμων το ωμοφόριο, είναι για την τοπική Εκκλησία τύπος και τόπος του ποιμένα – Χριστού, της μοναδικής κεφαλής του εκκλησιακού σώματος. Ως ποιμένας ζει και δρα για την ασφάλεια και πνευματική ακεραιότητα της ποίμνης του. Σε κάθε κίνδυνο των ποιμαινομένων τρέχει προς τον πνευματικό κρημνό, σώζει τον εμπερίστατο αδελφό και ως άλλος βιβλικός ποιμένας επαναφέρει στην ασφάλεια της ποίμνης τον λογικό αμνό. Αυτός ο λογικός αμνός εικονίζεται από το ωμοφόριο και θυμίζει στον αρχιερέα την αποστολή του μέσα την Εκκλησία, τη λογική  ποίμνη του Χριστού.









π.  Θεοφάνης  Μοναχός  -  Αρθρογράφος